اگر برای امام حسین است متحد شوید؟

شب گذشته برای اولین بار به یکی از هیئت های عزاداری رفتم...هر شب صدای کوبش طبل ، سنج و دمام و صدای بلندگوها حکایت از شوری عجیب در شهر داشت ...صدای مداحان و در هم پیچدگی صدای طبلها به من شنونده حضور صدها نفری جمعیت زنجیر زن را القا می کرد ...کفش و کلاه کرده و دوربین به دست به اولین هیئت سر زدم و در کما ل تعجب دیدم ؛ بیش از پانزده نفر بر طبل های بزرگ و کوچک چینی می کوبیدند و شش نفر هم سنج ها را به هم می زدند و شاید بیست نفر هم زنجیر به کول می کشیدند ...در دل اندوه گذشته را خوردم .گذشته ای که نه طبل چینی بود و نه سیستم صوتی تایلندی ...گذشته ای که مداح با یک بلند گوی ساده و در میان اشک و ماتم عزاداران در سوگ شهیدان کربلا می خواند و برای گریاندن مردم هم نیازی به فشار آوردن به خود نداشت چرا که دلها سرشته به شور حسینی بود .

در افکار خودم غوطه ور بودم که مرد میانسالی باب گفتگو را باز کرد و از این وضعیت انتقاد ...او گفت: همه هیئتهای هفتکل به همین حال هستند و شاید برخی در حد انگشتان یک دست تعداد زنجیر زنانشان بیشتر باشد .از او علتی را که خود می دانستم جویا شدم .گفت:زمانی دو و یاشایدهم سه هیئت عزاداری در هفتکل وجود داشت و همه مردم در این سه هیئت عزاداری می کردند اما امروز بیش از بیست هیئت عزداری خانوادگی ، محلی و حتی فردی در هفتکل وجود دارد و کمیت زیاد کیفیت را پایین آورده است... زنی هم وقتی دوربینم را دید گفت: چرا مسئولین (تبلیغات اسلامی) به این هیئت ها نظم نمی دهند ؟ چرا به هیئت های مختلف مجوز فعالیت می دهند؟ والا به خدا در این شهر نباید بیشتر از پنج هیئت فعالیت داشته باشند.

پسر جوانی هم حسرت خوران می گفت: چرا هیئت های هفتکلی مثل دیگر شهرها در یک مکان جمع  نمی شوند و با صدای یک مداح عزاداری نمی کنند؟مگر این عزاداری ها برای امام حسین (ع) نیست ؟ اگر هست چرا   مسئولین هیئت ها با هم متحد نمی شوند؟

به اندوه دلم افزودتر می شود ... هر سه  عزیز درست می گفتند اما حرف جوان هفتکلی حرف خیلی هاست .چرا هیئت های هفتکل متحد نمی شوند؟

در پاسخ این عزیز باید گفت: متاسفانه ماهفتکلی ها علارغم شعارهایی که می دهیم در دیگر موضوعات نیز نمی توانیم کنار همدیگر کار کنیم .در مسائل سیاسی هر زمان که سعی کردیم گروههای مختلف کنار هم بایستیم دچار تفرقه شدیم...در ورزش نیز رشته های گروهی ما موفقیت کمتری نسبت به رشته های انفرادی دارند .اما مذهب و عقاید دینی مسئله دیگری است .آیا می شود حسین ، حسین گفت و به اندیشه های حسینی نیندیشید؟ آیا می شود عَلَم حضرت عباس (ع) را برداشت و در مسیر او گام برنداشت ؟ آیا می شود در روضه حُــر بن ریاحی گریست و منیت ها را زیر پا نگذاشت ؟ آیا می شود به نیت علی اکبر (ع) زنجیر زد اما زنجیر تعلقات قومی و طایفه ای را پاره نکرد؟هرگز... علت همینجاست .ما تا رسیدن به این مهم ظاهرا همچنان باید بدویم تا شاید به مردم عزادار آران و بیدگل برسیم . شناخت ما از امام حسین (ع) و اهداف قیام الهی او باید بیشتر شود تا بتوانیم همانند زنجانی ها عزاداری کنیم .

ای همشهریان عزادار حسینی که می دانم عشق به سالار کربلا دارید ،حداقل در دو روز پایانی دهه ی اول محرم  این منیت ها و طایفه گرایی ها و محله محوری ها را کنار بگذاریم و در یک صف و هیئت  ایستاده و به عشق شهدای کربلا سینه بزنیم ، اشک بریزیم و به اهدافشان بیندیشیم   .یا حسین(ع).

شهاب داودی (سایت هفتکل دات کام)